KOLONBIAKO IPUINA

RIN RIN RENAKUAJOA

Rin Rin Renakuajoa, igelaren semea,

goizean goiz pintxo-pintxo utzi zuen etxea.

Praka laburrak, punta- puntako gorbata,

zintadun kapela kapela eta nola ez ,ezkontzako jaka .

Amak diotso , "Ei motel ! ez atera "

baina kasu egin barik badoa kalera .

Arro-arro, xorro-xorro- morro,

tiko torro, potxo borro.
Zihola bidetik auzokidea den arratoia

berari esan egin zion goian:

"Ei lagun! etor-etorri hadi nirekin,

ama sagua bisitatuko dugu elkarrekin".

Entzun dut duela janari ederra Meloia, sandia eta eperra

Piña, indabak, tipila eta gazta,

niretzako ai ene, dinot basta!

Renakuajoa salto-saltoka

xagua txirobirioka.

Bat, bi, hiru eta lau,

bost, sei, zazpi, zortzi

atearen aurrean dira ageri.

Esku txikiaz aldaba zuen hartu,

bi golpe, itxaron ta entzun:

-Nor da baina? esan zuen andrrak,

-Ni neu, auzoko arratoi jauna".

Inguru honetan gehien estinmatzen

zaituen arratoia

akaso agian, nor daki, igual zure

heroia!

"Beno, josten ari nintzen baina...

eta zu hain zara liraina...

tira, ongi-etorriak zarete

gainera, ya ke hemen zaudete...

Orduan elkarri ohorez agurtu zioten

eskua luzatu bezain pronto, esan zuen:

Arren, berde-berdea den nire laguna

egarri da oso,

eta eskertuko luke edari bat

gozo,

otoitz, arren, mesedez

eta faborez, emaiozu garagardo bat baso".

Eta arratoia berak edaria

edan duen bitartean,

Renakuajoak gitarra ekartzeko

esan zion andreari, eta baita abesteko

esan zion andreari, eta baita abesteko

eskatu ere, eta bertan egon ziren

hirurak kanta ta kantaka...

... BATZUTAN BERTSOTAN

... BESTETAN PROSATAN.